Terwijl ik praat, zit ik onbewust met mijn hand aan mijn kin. Opeens zie ik dat Piet, met wie ik aan het praten ben, ook aan zijn kin zit. Hé, da’s toevallig. Of toch niet?

https://www.psychologytoday.com/us/basics/mirror-neurons 

Daar zijn ze dan….de spiegelneuronen

 

 

 

 

 

 

Het komt door onze spiegelneuronen. We doen, wat een ander doet. Niet bewust maar onbewust. Gapen is hier eigen wel het bekendste voorbeeld van.

 

 

 

Let maar eens op jezelf als je met iemand zit te praten die je leuk vindt, of die een ‘hogere’ status heeft. Zit ie aan z’n gezicht, dan merk je even later dat je hand ook naar je gezicht gaat*). Andersom werkt het ook, zit jij op een bepaalde manier en de ander kijkt tegen je op (of vindt je interessant) dan zal hij ook op dezelfde manier gaan zitten.

 

Spiegelen kan je ook bewust doen om meer contact met iemand te maken. Dat kan werken, maar je moet het niet té opvallend doen. Dan werkt het juist weer irritatie.

 

Als je de volgende keer weer met iemand praat, let maar eens op hun gedrag en dat van jezelf. En dan vooral op je houding. Misschien valt je dan op dat je de houding van de ander overneemt. Let vooral op als de ander van houding verandert. Voel je dat je lijf mee wil veranderen?

 

 

 

 

 

 

 

*) als er hij staat het natuurlijk ook een zij zijn (en andersom)!